από την Εφημερίδα των Συντακτών
Η Δικαιοσύνη αποδρά από τα καθιερωμένα
Δραπετεύσατε από τον εξευτελισμό γι” αυτό είστε αθώοι,
είπε πλημμελειοδίκης της Ηγουμενίτσας σε 17 αλλοδαπούς που
«εγκατέλειψαν» το κελί όπου κρατούνταν σε απαράδεκτες συνθήκες
Της Κατερίνας Κατή
Απόφαση-σταθμό για την προάσπιση των δικαιωμάτων των «απόκληρων» των μεσαιωνικών μας κρατητηρίων εξέδωσε δικαστής επαρχιακής πόλης.
Απονέμοντας ουσιαστική δικαιοσύνη, ο πρόεδρος Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της Ηγουμενίτσας «έγραψε» νομολογία απαλλάσσοντας δεκαεφτά αλλοδαπούς που είχαν αποδράσει από τα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηγουμενίτσας μην αντέχοντας τις απάνθρωπες, εξευτελιστικές και άκρως επικίνδυνες για ανθρώπινα όντα συνθήκες τους.
Οπως έκρινε ο πλημμελειοδίκης Αθ.Τερζούδης, οι δεκαεφτά αυτοί άνθρωποι δεν έπρεπε να κριθούν ένοχοι για «απόδραση κρατουμένου» γιατί διέπραξαν το αδίκημα ενώ βρίσκονταν σε κατάσταση ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό. Ποια ήταν η κατάσταση ανάγκης; Οι συνθήκες ντροπής που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τη σύγχρονη Ελλάδα της ευνομούμενης Δημοκρατίας μας, καθώς όχι απλώς παραβιάζουν, αλλά «τσαλαπατούν» τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία απαγορεύει την εξευτελιστική μεταχείριση ανθρώπων.
Οι δεκαεφτά μετανάστες -όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση- είχαν στοιβαχθεί μαζί με τουλάχιστον άλλους 13 κρατούμενους σε έναν χώρο 15 τετραγωνικών μέτρων. Παρέμεναν εκεί, «ψυχές» πεταμένες στο πάτωμα, η μια πάνω στον άλλη, επί 24 ώρες το 24ωρο, καθώς οι δεσμοφύλακές τους δεν τους επέτρεπαν τον αυλισμό. Δεν είχαν νερό να πιουν ή να πλυθούν, ούτε καν ένα βρόμικο στρώμα να ξαπλώσουν πάνω του.
Στο κρατητήριο-κολαστήριο υπήρχε μόνο μία χημική τουαλέτα για όλους τους κρατούμενους, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν από ψείρες, τύφο και άλλες λοιμώδεις μεταδοτικές ή μη ασθένειες. Μια μέρα λοιπόν που οι ανθρωποφύλακές τους μπήκαν μέσα για να αφαιρέσουν τα περιττώματα, οι 17 από αυτούς μην αντέχοντας άλλο στο μπουντρούμι που συνάντησαν στον δρόμο για μια καλύτερη ζωή, πετάχτηκαν έξω… προς τον καθαρό αέρα.
Απέδρασαν -όπως λέει ο δικαστής- γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Γιατί κινδύνευαν με ακόμα χειρότερα απ” αυτά που αφήσαν πίσω τους. Να συνθλιβούν από μη αναστρέψιμες ασθένειες του σώματος αλλά και της ψυχής…
Της Κατερίνας Κατή
Απόφαση-σταθμό για την προάσπιση των δικαιωμάτων των «απόκληρων» των μεσαιωνικών μας κρατητηρίων εξέδωσε δικαστής επαρχιακής πόλης.
Απονέμοντας ουσιαστική δικαιοσύνη, ο πρόεδρος Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της Ηγουμενίτσας «έγραψε» νομολογία απαλλάσσοντας δεκαεφτά αλλοδαπούς που είχαν αποδράσει από τα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηγουμενίτσας μην αντέχοντας τις απάνθρωπες, εξευτελιστικές και άκρως επικίνδυνες για ανθρώπινα όντα συνθήκες τους.
Οπως έκρινε ο πλημμελειοδίκης Αθ.Τερζούδης, οι δεκαεφτά αυτοί άνθρωποι δεν έπρεπε να κριθούν ένοχοι για «απόδραση κρατουμένου» γιατί διέπραξαν το αδίκημα ενώ βρίσκονταν σε κατάσταση ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό. Ποια ήταν η κατάσταση ανάγκης; Οι συνθήκες ντροπής που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τη σύγχρονη Ελλάδα της ευνομούμενης Δημοκρατίας μας, καθώς όχι απλώς παραβιάζουν, αλλά «τσαλαπατούν» τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία απαγορεύει την εξευτελιστική μεταχείριση ανθρώπων.
Οι δεκαεφτά μετανάστες -όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση- είχαν στοιβαχθεί μαζί με τουλάχιστον άλλους 13 κρατούμενους σε έναν χώρο 15 τετραγωνικών μέτρων. Παρέμεναν εκεί, «ψυχές» πεταμένες στο πάτωμα, η μια πάνω στον άλλη, επί 24 ώρες το 24ωρο, καθώς οι δεσμοφύλακές τους δεν τους επέτρεπαν τον αυλισμό. Δεν είχαν νερό να πιουν ή να πλυθούν, ούτε καν ένα βρόμικο στρώμα να ξαπλώσουν πάνω του.
Στο κρατητήριο-κολαστήριο υπήρχε μόνο μία χημική τουαλέτα για όλους τους κρατούμενους, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν από ψείρες, τύφο και άλλες λοιμώδεις μεταδοτικές ή μη ασθένειες. Μια μέρα λοιπόν που οι ανθρωποφύλακές τους μπήκαν μέσα για να αφαιρέσουν τα περιττώματα, οι 17 από αυτούς μην αντέχοντας άλλο στο μπουντρούμι που συνάντησαν στον δρόμο για μια καλύτερη ζωή, πετάχτηκαν έξω… προς τον καθαρό αέρα.
Απέδρασαν -όπως λέει ο δικαστής- γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Γιατί κινδύνευαν με ακόμα χειρότερα απ” αυτά που αφήσαν πίσω τους. Να συνθλιβούν από μη αναστρέψιμες ασθένειες του σώματος αλλά και της ψυχής…
13/01/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.