Πριν από πέντε χρόνια ο Βαχίτ Φασίλ πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα του και να ακολουθήσει ολομόναχος τον δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς, με μόνο όνειρο να σπουδάσει.
Επέλεξε ως χώρα προορισμού την Ελλάδα και προτίμησε τελικά να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή στη Θεσσαλονίκη.
«Όταν πρωτοήλθα στη Θεσσαλονίκη δεν ήξερα ούτε καν πώς λέγεται το «καλημέρα»», λέει χαρακτηριστικά.
Σήμερα όμως αυτό το νεαρό παιδί από το Αφγανιστάν μιλάει τα ελληνικά σχεδόν σαν να ήταν η μητρική του γλώσσα και, όπως σημειώνουν καθηγητές που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του, «άνετα μπορεί να βάλει τα γυαλιά σε πολλά Ελληνόπουλα με την καλλιέργειά του».
Ο Βαχίτ φοίτησε στο Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, το οποίο λειτουργεί επί της Εθνικής Αμύνης.
«Στο σχολείο εξ ολοκλήρου έμαθα να μιλώ και να γράφω τα ελληνικά. Στο σχολείο έκανα και τους περισσότερους φίλους, οι οποίοι με βοήθησαν με τη γλώσσα, αλλά και γενικότερα με την καθημερινότητά μου σε ένα καινούργιο περιβάλλον», επισημαίνει.
Όπως εξηγεί ο ίδιος, προτίμησε να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη αντί της Αθήνας γιατί εδώ η κοινωνία δεν είναι τόσο απρόσωπη.
«Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, όταν πρωτοήλθα στη Θεσσαλονίκη συνάντησα ορισμένα προβλήματα. Σήμερα όμως έχω κάθε λόγο να αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί, παρά τις δυσκολίες που συνάντησα στην αρχή, ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη με αγκάλιασε και με αγάπησε.
Εδώ έχω κάνει καλούς, στενούς φίλους. Είμαι ευγνώμων, γιατί στο πλευρό μου βρέθηκαν αξιόλογοι άνθρωποι, οι οποίοι με βοήθησαν όχι μόνο ηθικά, αλλά ακόμη και οικονομικά, ώστε να κάνω το όνειρό μου να σπουδάσω πραγματικότητα», σημειώνει ο Βαχίτ Φασίλ.
Με ιδιαίτερη αγάπη μιλάει για τον άνθρωπο που του προσέφερε δουλειά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
«Ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο αξιόλογος, που δεν έχει μιλήσει πουθενά για τα ευεργετήματά του. Το προηγούμενο διάστημα μου κάλυψε τα έξοδα ορισμένων φροντιστηριακών μαθημάτων, ενόψει των πανελλαδικών, και τώρα μου προσέφερε εργασία, οπότε πλέον θα σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη δουλεύοντας ως αποθηκάριος», τονίζει.
Στόχος του Βαχίτ είναι, μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να επιστρέψει στη χώρα του.
«Θέλω να γυρίσω πίσω, για να βοηθήσω τη χώρα μου. Θέλω να μεταφέρω τις γνώσεις που θα έχω λάβει στο πανεπιστήμιο, θέλω να καταλάβει ο κόσμος την αξία που έχουν τα γράμματα για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, αλλά θέλω, αν αυτό σταθεί δυνατό, να βάλω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι ώστε να ξεριζωθούν από τη χώρα μου τα μίση και οι εμφύλιοι», υπογραμμίζει ο ίδιος.
Διακριτικά στο πλευρό του Βαχίτ βρέθηκε η δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης Θεοδώρα Λειψιστινού, η οποία είναι φιλόλογος στο επάγγελμα και εξαιρετικά ευαίσθητη σε τέτοιας φύσης θέματα, αφού πολλές φορές στο παρελθόν ηγήθηκε προσπαθειών για την παροχή βοήθειας σε παιδιά που πλήττονταν από τον πόλεμο.
Επέλεξε ως χώρα προορισμού την Ελλάδα και προτίμησε τελικά να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή στη Θεσσαλονίκη.
«Όταν πρωτοήλθα στη Θεσσαλονίκη δεν ήξερα ούτε καν πώς λέγεται το «καλημέρα»», λέει χαρακτηριστικά.
Σήμερα όμως αυτό το νεαρό παιδί από το Αφγανιστάν μιλάει τα ελληνικά σχεδόν σαν να ήταν η μητρική του γλώσσα και, όπως σημειώνουν καθηγητές που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του, «άνετα μπορεί να βάλει τα γυαλιά σε πολλά Ελληνόπουλα με την καλλιέργειά του».
Ο Βαχίτ φοίτησε στο Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, το οποίο λειτουργεί επί της Εθνικής Αμύνης.
«Στο σχολείο εξ ολοκλήρου έμαθα να μιλώ και να γράφω τα ελληνικά. Στο σχολείο έκανα και τους περισσότερους φίλους, οι οποίοι με βοήθησαν με τη γλώσσα, αλλά και γενικότερα με την καθημερινότητά μου σε ένα καινούργιο περιβάλλον», επισημαίνει.
Όπως εξηγεί ο ίδιος, προτίμησε να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη αντί της Αθήνας γιατί εδώ η κοινωνία δεν είναι τόσο απρόσωπη.
«Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, όταν πρωτοήλθα στη Θεσσαλονίκη συνάντησα ορισμένα προβλήματα. Σήμερα όμως έχω κάθε λόγο να αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί, παρά τις δυσκολίες που συνάντησα στην αρχή, ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη με αγκάλιασε και με αγάπησε.
Εδώ έχω κάνει καλούς, στενούς φίλους. Είμαι ευγνώμων, γιατί στο πλευρό μου βρέθηκαν αξιόλογοι άνθρωποι, οι οποίοι με βοήθησαν όχι μόνο ηθικά, αλλά ακόμη και οικονομικά, ώστε να κάνω το όνειρό μου να σπουδάσω πραγματικότητα», σημειώνει ο Βαχίτ Φασίλ.
Με ιδιαίτερη αγάπη μιλάει για τον άνθρωπο που του προσέφερε δουλειά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
«Ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο αξιόλογος, που δεν έχει μιλήσει πουθενά για τα ευεργετήματά του. Το προηγούμενο διάστημα μου κάλυψε τα έξοδα ορισμένων φροντιστηριακών μαθημάτων, ενόψει των πανελλαδικών, και τώρα μου προσέφερε εργασία, οπότε πλέον θα σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη δουλεύοντας ως αποθηκάριος», τονίζει.
Στόχος του Βαχίτ είναι, μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να επιστρέψει στη χώρα του.
«Θέλω να γυρίσω πίσω, για να βοηθήσω τη χώρα μου. Θέλω να μεταφέρω τις γνώσεις που θα έχω λάβει στο πανεπιστήμιο, θέλω να καταλάβει ο κόσμος την αξία που έχουν τα γράμματα για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, αλλά θέλω, αν αυτό σταθεί δυνατό, να βάλω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι ώστε να ξεριζωθούν από τη χώρα μου τα μίση και οι εμφύλιοι», υπογραμμίζει ο ίδιος.
Διακριτικά στο πλευρό του Βαχίτ βρέθηκε η δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης Θεοδώρα Λειψιστινού, η οποία είναι φιλόλογος στο επάγγελμα και εξαιρετικά ευαίσθητη σε τέτοιας φύσης θέματα, αφού πολλές φορές στο παρελθόν ηγήθηκε προσπαθειών για την παροχή βοήθειας σε παιδιά που πλήττονταν από τον πόλεμο.
Η ίδια περιγράφει τον Βαχίτ ως έναν γλυκό όσο και δυναμικό νέο, με ήθος, ευγένεια και τεράστια δίψα για μάθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.