Η ιστορική καταγραφή του φαινομένου της βίας ενάντια στα παιδιά παρουσιάζεται έμμεσα στα γραπτά φιλοσόφων , νομικών ή θεωρητικών της πολιτικής όταν αναφέρονται στους προβληματισμούς τους σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανδρών,γυναικών και παιδιών. Σε κάθε χρονική περίοδο η πολιτεία προβληματίζεται σχετικά με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για την προστασία των παιδιών.
Ιατρικό Ψυχοπαθολογικό μοντέλο:Τα αίτια αναζητούνται σε τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία των γονιών.
Κοινωνικό μοντέλο:Αποδίδεται το φαινόμενο στο δομικό στρες, τη φτώχεια, την ανεργία, την κακή κατοικία προτείνοντας τις ανάλογες κοινωνικές ανακατατάξεις.
Εκλεκτικό μοντέλο:Έδωσε τη δυνατότητα να επιλέγονται διαφορετικές προσεγγίσεις, ανάλογα με τη προτεραιότητα των αναγκών του ατόμου και της οικογένειας.
Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού: συνέβαλε και συμβάλλει μέσω των εφαρμογών της στην αναθεώρηση της θέσης των παιδιών,άρα στη θεωρητική μετάβαση των παιδιών από αντικείμενα προστασίας σε υποκείμενα δικαιωμάτων. ΠΑΡΟΧΕΣ - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ - ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα και ως μη διαπραγματεύσιμα.
Η βία στην οικογένεια ως πρόβλημα Δημόσιας Υγείας:Η παρούσα δεκαετία χαρακτηρίζεται από τη συνάντηση δυο σημαντικών κινημάτων : τη προαγωγή των δικαιωμάτων των παιδιών μέσω της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τη προτεραιότητα που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στην ένταξη του ζητήματος της οικογενειακής βίας στη Δημόσια Υγεία.Δεδομένης ,φυσικα, μιας διατομεακής συνεργασίας όλων όσων εμπλέκονται στη διάγνωση, την αντιμετώπιση και την πρόληψη.: την επίσημη πολιτεία , την τοπική αυτοδιοίκηση ,τα ΜΜΕ, τις ΜΚΟ και τα σωματεία. Ο επιστημονικός αυτός προσανατολισμός αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν λάβει κανείς υπόψη του την επίδραση της κακοποίησης των παιδιών στη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου.Μπορεί το να οδηγηθεί σε συναισθηματικές διαταραχές, αλλά και σε ατροφία συγκεκριμένων τμημάτων του εγκεφάλου, καταστάσεις δύσκολα αναστρέψιμες.
Άν,λοιπόν,μπορούμε να δείξουμε πως η παραμέληση και η κακοποίηση του παιδιού οδηγούν σε μειωμένη λειτουργικότητα του ατόμου,αν μπορέσουμε να τεκμηριώσουμε το τεράστιο οικονομικό κόστος του προβλήματος σε οποιοδήποτε νόμισμα και σε ανθρώπινο δυναμικό τότε θα έχουμε δημιουργήσει ένα ισχυρό κίνητρο με στόχο την καλύτερη δυνατή πρόληψη και αντιμετώπιση.
Έτσι μετά τη χελώνα καρέτα-καρέτα και τη φώκια μονάχους-μονάχους, θα μπορέσουμε να κινητοποιηθούμε για το ΠΑΙΔΙ-ΠΑΙΔΙ.
Βιβλιογραφία:
Doxiadis S. A.,(1989)<>,11-7
Αγάθωνος-Γεωργοπούλου Ε,.και Μ.Τσαγκάργ(2000)Εγχειρίδιο για τα Δικαιώματα του Παιδιού , Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού,Αθήνα,Γρηγόρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.