Νέοι,Ωραίοι και Άνεργοι!!!

Κάνοντας κανείς μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας του 2011 θα αντικρύσει νέους κάθε ηλικίας.Οι νέοι αυτοί δεν μοιάζουν με αυτούς των δεκαετιών ΄80και΄90. Οι νέες δεν έχουν μαλλιά φουντωτά ούτε έντονο κόκκινο κραγιόν, αλλά έχουν περιποιημένα μαλλιά, ντύνονται με ωραία ρούχα και έχουν χρυσά ρολόγια. Οι νέοι ,πάλι, δεν φορούν μπλουτζίν αλλά μοντέρνα τζιν και παπούτσια replay, mocassino ,guess… Είναι όμορφοι πια, εντυπωσιακοί και φαινομενικά πλούσιοι.

Κάνοντας τους ερωτήσεις ,όμως, όπως: εργάζεσαι ; μένεις με τους γονείς σου; έχεις προσπαθήσει να ανεξαρτητοποιηθείς ; μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.Αυτά τα άτομα ζουν με δανεικά. Αρκετοί είναι αυτοί που ακόμα και στα 35 εξαρτώνται οικονομικά(και όχι μόνο)από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Αναμφισβήτητα ζούμε σε δύσκολες εποχές και η εύρεση εργασίας δεν είναι εύκολη υπόθεση . Αυτό ,όμως, που πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο είναι οι απαντήσεις στις ερωτήσεις όπως σπουδάζεις ή σπούδασες αυτό που σου αρέσει; Τα 2/3 των νέων απαντά ,δυστυχώς, όχι!!!. Όλα αυτά μας οδηγούν στους εξής προβληματισμούς:

-Τι συνέβη και αυτοί οι άνθρωποι δεν πραγματοποίησαν τα όνειρα τους;Μήπως η σημερινή μορφή του εκπαιδευτικού συστήματος δεν βοηθάει πραγματικά τα παιδιά;Ποιος θα πρέπει να είναι ο κύριος ρόλος του σχολείου ;η επιμόρφωση είναι μοναδικός του στόχος; Οι κοινωνικοί φορείς(κρατικοί και μη ,μκο)δεν θα πρέπει να παίξουν το δικό τους ρόλο;

Δυστυχώς, Ο μοναδικός σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός (Σ.Ε.Π.) δεν βρήκε μέχρι σήμερα ποτέ στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τη θέση που του αρμόζει ως σημαντικός αναγκαίος και παιδαγωγικός θεσμός για τη συμβουλευτική υποστήριξη των μαθητών. Είναι κοινό μυστικό ότι η εφαρμογή του Σ.Ε.Π. στα σχολεία συχνά απαξιώνεται μέσα από τον τρόπο εφαρμογής του. Σπάνια εφαρμόζεται κατά προτεραιότητα από επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς και συνήθως χρησιμοποιείται απλώς ως μέσο συμπλήρωσης ωραρίου δεδομένου ότι η ανάθεσή του επεκτείνεται σε όλες τις ειδικότητες χωρίς να υπάρχει μέριμνα για την έστω ολιγοήμερη σεμιναριακή επιμόρφωση στην αρχή της χρονιάς των εκπαιδευτικών που θα αναλάβουν την εφαρμογή του. Επίσης δεν υπάρχουν σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια Γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΓΡΑ.Σ.Ε.Π.) και Γραφεία Σύνδεσης με την Αγορά Εργασίας και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΓΡΑ.ΣΥ.) για τα Επαγγελματικά Λύκεια που μπορούν επιπροσθέτως να εφαρμόζουν και ατομική συμβουλευτική υποστήριξη στους μαθητές. Είναι λίγες οι επιμορφωτικές δράσεις Συμβουλευτικής που αναπτύσσονται στην Ελλάδα για εκπαιδευτικούς, με προεξάρχουσα τη λειτουργία του Π.Ε.ΣΥ.Π. της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., ενός Μεταπτυχιακού προγράμματος με λίγες συνολικά προσφερόμενες θέσεις επιμόρφωσης και ένα επιμορφωτικό σεμινάριο 550 ωρών του Υπουργείου που έχει γίνει δύο φορές μέσα σε 10 χρόνια.

Ας ευχηθούμε, λοιπόν, πως τα πράγματα θα αλλάξουν γρήγορα. Αυτό θα συμβεί μόνο αν οι ιθύνοντες κατανοήσουν πως οι άνθρωποι γίνονται ευτυχισμένοι ακολουθώντας τα θέλω τους και τα αγαπώ τους. Μόνο έτσι θα πετύχεις στην ζωή σου, διότι θα κάνεις αυτό που θέλεις και όχι αυτό που "θέλει" το σύστημα (οικογένεια, κοινωνία, σόι,...κτλ). Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν αυτό που θέλουν πραγματικά, και η κοινωνία μας, γέμισε δυστυχισμένους, ωφελιμιστές, βαριεστημένους ανθρώπους από την ρουτίνα της καθημερινότητας γιατί επέλεξαν με βάση τα "πρότυπα". Το πτυχίο δεν είναι μαζικό, δηλ., δεν το μοιράζονται όλοι από κοινού. Δεν υπάρχουν τέλειες σχολές, τέλειες επιστήμες, τέλεια επαγγέλματα. Υπάρχουν άνθρωποι με ταλέντα και χαρίσματα που αν τα καλλιεργήσουν θα γίνουν ευτυχισμένοι…