Έξαρση βίας στα σχολεία

Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε παιδιά δημοτικού να μιλούν για τον ρατσισμό ,την ξενοφοβία και την διαφορετικότητα. Δυστυχώς, όμως, χθεσινό άρθρο στο Έθνος αποδεικνύει σε όλους μας πως στην Ελλάδα υπάρχουν έντονα προβλήματα στα σχολεία. Δράσεις όπως η προηγούμενη αλλά και δράσεις εκπαίδευσης στα δικαιώματα είναι ελάχιστες. Ας αναλογιστούμε, από την δεκαετία του ’80 έχει θεσπιστεί νόμος για παρουσία κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία και όμως αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ μέχρι σήμερα.

Στο συγκεκριμένο άρθρο τονίζεται πως οι άγριες συμπλοκές μεταξύ συμμαθητών τείνουν να πάρουν τεράστιες διαστάσεις.Πάνω από 100 κρούσματα σημειώθηκαν τον τελευταίο χρόνο. Μέσα σε 15 μέρες καταγγέλθηκαν στο υπουργείο Παιδείας 5 περιστατικά ακραίας μαθητικής βίας.

Στο διαδικτυακό τόπο Τhis is the volos υπάρχουν μερικές μαρτυρίες παιδιών:

(Κατερίνα, Αλβανία)

Δε με αποδεχόταν κανείς στο σχολείο, ακόμα και παιδιά που ήταν από την ίδια χώρα με μένα δε με πλησίαζαν… καθόμουν συνεχώς μόνη μου στα διαλείμματα... Γυρνούσα σπίτι μου από το σχολείο πάντα κλαίγοντας και έλεγα στους γονείς μου πως δε θέλω να ξαναπάω στο σχολείο και πως θέλει να γυρίσω πίσω στην Αλβανία.
(Νίνο, Ρωσία)

Στο σχολείο τα παιδιά δε με δέχτηκαν. Ίσως επειδή είμαι από άλλη χώρα. Με κοιτούσαν από μακριά και μουρμούριζαν , ένιωθα πολύ άσχημα. Δεν ήθελα να ξαναπάω στο σχολείο, ούτε να βγω έξω και να μην ξέρω πώς είναι η ζωή σ’ αυτό το μέρος. Ένιωθα πως περίσσευα όπου και να πήγαινα όλοι θα είναι ίδιοι όπως στο σχολείο…

(Αναχίντ, Βουλγαρία)

Όταν ήρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά ένιωθα φόβο και ανασφάλεια, που ούτε οι γονείς μου δεν μπόρεσαν να με βοηθήσουν να ξεπεράσω. Όταν πήγα στο σχολείο, τα παιδιά δε με δέχτηκαν και δεν έκαναν παρέα μαζί μου. Τέσσερις μήνες με έβριζαν και με κορόιδευαν. Εγώ δεν μπορούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου γιατί δεν ήξερα ελληνικά .Τι πειράζει που δεν κατάγομαι από την Ελλάδα;

Και όμως υπάρχουν παιδιά που στέλνουν τα δικά τους μηνύματα σε μικρούς και μεγάλους:

-Αγαπητά σχολεία,

Έχω δει και έχω ακούσει πολλά πράγματα κατά των αλλοδαπών. Κάποιοι αλλοδαποί από όσο ξέρετε είναι σκουρόχρωμοι. Κρίμα γι αυτούς γιατί έχουν μαύρη μοίρα όταν πάνε σε μία χώρα που ζουν λευκόχρωμοι .Ειδικά όταν πάνε σε σχολείο αυτής της χώρας … Τους βάζουν στο περιθώριο και θα καταλήξουν να τους εμπαίζουν. Ααν είναι τυχερός μπορεί και να τον κάνουνε παρέα.Φανταστείτε όμως κι εσείς τι θα σκέφτονται αυτά τα παιδιά; Θα σκέφτονται να φύγουν, να τα παρατήσουν. Γιατί τι να κάνουν χωρίς φίλους , χωρίς κάποιον να στηριχθούν , τι να κάνουν σε αυτόν τον τόπο χωρίς παρέα ή φίλους; Τι;;……Γι αυτό σας λέω όλα τα παιδιά πρέπει να τα κάνετε παρέα , αλλιώς σ αυτά τα παιδιά θα υπάρξουν ψυχολογικά προβλήματα και αυτό δεν είναι καθόλου καλό… Η ζωή είναι σα μία αλυσίδα. Κάθε κρίκος είναι ο ένας σημαντικότερος από τον άλλο. Ο πιο σημαντικός κρίκος είναι η αγάπη και η φιλία. Όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε η αλυσίδα να γίνει μία αλυσίδα ισότητας, μία αλυσίδα δικαιωμάτων και σίγουρα μία αλυσίδα αγάπης.Βασίλης (10 χρονών).

-Αγαπητοί μαθητές, μικροί και μεγάλοι
Στο σχολείο μας υπάρχουν πολλοί μαθητές από άλλες χώρες, μα αυτό εμάς δε μας εμποδίζει να είμαστε φίλοι τους. Σε πολλά σχολεία όμως τους κοροϊδεύουν και υπάρχει χλευασμός και περιθωριοποίηση.
Οι επιπτώσεις που έχει κάτι τέτοιο στην ανάπτυξη τους είναι ότι δεν μπορούν να έχουν δικαίωμα στην ολόπλευρη εκπαίδευση. Δηλαδή δεν μπορούν να έχουν ψυχική ηρεμία. Κάτι συνεχώς τα σταματάει και δεν τους αφήνει να μάθουν πράγματα που θέλουν, κάτι που ονομάζεται καταπάτηση του εκπαιδευτικού δικαιώματος. Ξέρετε ότι η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες δικαίωμα; Να που το μάθατε.
Υπάρχουν κάποιοι που κλέβουν παιδιά, τα βάζουν να δουλεύουν, δεν τα πάνε σχολείο κι έτσι δε μαθαίνουν πράγματα για να προσφέρουν στην κοινωνία. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα στη ζωή του και θα είναι ένα τίποτα για τους άλλους… μα στην πραγματικότητα είναι ένας ΘΗΣΑΥΡΟΣ!
Τα δικαιώματα των παιδιών καταπατούνται. Είναι τόσα πολλά , που δεν ξέρω πόσο χώρο θα μου πάρει. Μία από τις μορφές καταπάτησης είναι η βία. Τα παιδιά δεν πρέπει να τα χτυπάμε, δεν πρέπει να τα βάζουμε να δουλεύουν. Ξέρετε εσείς ότι κάποια παιδιά δεν έχουν παιδική ηλικία; Περνούν κατευθείαν στην εφηβική. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Κέλλυ (10 χρονών).

Δεν ξέρω αν η βία στα σχολεία είναι αποτέλεσμα της κρίσης της οικογένειας,της οικονομίας,της κοινωνίας ,του πολιτισμού...Αυτό που ξέρω,πάντως,είναι πως η κοινωνική πολιτική είναι το ισχυρότερο όπλο καταπολέμησης των προβλημάτων της κοινωνίας μας.