Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας, -στο οποίο η ΑΡΣΙΣ συμμετέχει ενεργά- , μέλος του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Δικτύου, με αφορμή την Κυριακή 17η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Καταπολέμησης της Φτώχειας, εκφράζει δημόσια την έντονη ανησυχία του για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας (21% των συμπολιτών μας από τα επίσημα στοιχεία, πάνω από 25% από ανεπίσημα στοιχεία κυβερνητικών υπηρεσιών) και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου που συνεπάγεται ένα τέτοιο δεδομένο. Πολύ περισσότερο σήμερα όπου η οικονομική κρίση αυξάνει τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού για όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες πέρα των καταγεγραμμένων ευπαθών ομάδων.
Η φτώχεια και τα παράγωγά της – Οι διαπιστώσεις μας
Για δεκαετίες, το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας δουλεύοντας εθελοντικά και συλλογικά, είχε διατυπώσει τόσο την έλλειψη μιας ολοκληρωμένης κοινωνικής στρατηγικής όσο και την εμμονή των κυβερνήσεων σε μια ρητορική «αντιμετώπιση» του θέματος για τους πληθυσμούς αυτούς.
Σήμερα αυτές οι ομάδες βρίσκονται σε έσχατο σημείο και συμπληρώνονται πληθυσμιακά από τα χαμηλότερα στρώματα της μεσαίας τάξης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση για τις οικογένειες και τα παιδιά τους.
Κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με κόπο και αγώνες επί δεκαετίες, θυσιάζονται στο βωμό του εξωτερικού δανεισμού.
Σήμερα εξαθλιώνονται συγκεκριμένες ομάδες όχι μόνο με την αφαίρεση εισοδημάτων, αλλά και με τη συρρίκνωση έως και την πλήρη κατάργηση ήδη υπαρχουσών δομών ή την πολύχρονη έλλειψη αναγκαίων κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών.
Ιδιαίτερα δυσμενής εμφανίζεται ειδικά για τις γυναίκες, η έλλειψη κατάλληλων υπηρεσιών για τη φύλαξη παιδιών, τη φροντίδα ηλικιωμένων ασθενών, με συνέπεια να αναγκάζονται γυναίκες με μειωμένα εισοδήματα ή χωρίς κανένα εισόδημα να αναζητήσουν μόνες τους τις λύσεις.
Οι δυσμενείς αλλαγές στην πολιτική διαχείρισης του εργατικού δυναμικού
Τις τελευταίες δεκαετίες παρακολουθούμε ρυθμίσεις της κοινωνικής σφαίρας, που σταδιακά παραχώρησαν τη θέση τους στους μηχανισμούς της αγοράς, τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις δημόσιες επιχειρήσεις-οργανισμούς. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον υπέρτατο στόχο της κερδοφορίας και με την προσοχή στραμμένη στους χρηματοοικονομικούς δείκτες, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί έδωσαν υπερβολική βαρύτητα στη μείωση του εργατικού κόστους, μέσα από πολιτικές διαχείρισης του εργατικού δυναμικού. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης αυτή η «πάση θυσία», συμπίεση του εργατικού κόστους προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Το βάρος προσαρμογής στις νέες συνθήκες και της διατήρησης της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών, έχει μετατεθεί δυσανάλογα στους ώμους των πιο ευάλωτων τμημάτων του εργατικού δυναμικού, που καλούνται να θυσιάσουν τις συνθήκες και τους όρους εργασίας τους, τις επαγγελματικές προοπτικές τους, τις προσωπικές στρατηγικές και που εν μέσω Μνημονίου και στο όνομα της βελτίωσης των οικονομικών δεικτών ανατρέπονται όλες οι θεσμικές εγγυήσεις που σχετίζονται με το δικαίωμα στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση.
Η νέα πραγματικότητα
Σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός φαινομένου, όπου αντί το κράτος να παρέχει προστασία απέναντι στη φτώχεια, την ανεργία και την ασθένεια, οι πολίτες έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Είναι πλέον υποχρεωμένοι να αντεπεξέλθουν μόνοι τους στην αντιμετώπιση τέτοιων κρίσιμων θεμάτων:
που αποσταθεροποιούν τον οικογενειακό προγραμματισμό
περιορίζουν δραστικά το «περιθώριο» δράσης των ατόμων
υπονομεύουν την αίσθηση αξιοπρέπειας και κατά συνέπεια την ψυχική τους υγεία,
στενεύουν τους ορίζοντες
ιδιαίτερα δε για τα παιδιά και τους νέους, τα οποία αποτελούν τα τραγικότερα θύματα αυτής της κατάστασης. Στοιχεία που αφορούν στο 2007 αναφέρουν 450.000 παιδιά 0 – 17 χρόνων να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Εθνικό σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της φτώχειας
Ενώ η Ευρώπη προσπαθεί να υλοποιήσει δράσεις για το 2010 Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού (αριθμ. 1098/2008/ΕΚ απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) στη χώρα μας το εθνικό σχέδιο για την καταπολέμηση της φτώχειας σχεδιάσθηκε χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση, αλλά και χωρίς την ενεργή συμμετοχή του ελληνικού δικτύου που είναι θεσμικός συνομιλητής για τα θέματα αυτά της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κοινωνικών φορέων με εμπειρία, τεχνογνωσία και πολυετή δράση στο πεδίο αυτό (Κοινωνία των Πολιτών).
Σήμερα παρά ποτέ, τίθεται στην κρίση των Ελληνίδων και των Ελλήνων η στάση και η πολιτική που τηρήθηκε από τις Κυβερνήσεις στα θέματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι εξαγγελίες και οι ρητορικές σε θέματα που δεν έτυχαν ποτέ μιας αποτελεσματικής στρατηγικής και μιας ιδιαίτερης μέριμνας. Εκτός της απουσίας μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης δέσμης πολιτικών, όλο το τελευταίο διάστημα, γινόμαστε μάρτυρες σχεδιασμών και εξαγγελιών με αποσπασματικό, ανορθολογικό, και συχνά, επικοινωνιακό χαρακτήρα.
Η φωνή των ομάδων που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό
Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας, καθώς και οι οργανώσεις – μέλη του, σε όλα τα χρόνια της παρουσίας του στον Ελληνικό χώρο, προσπαθούν να ακουστεί η φωνή των ομάδων που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, μέσα από τις διάφορες Εθνικές και Ευρωπαϊκές δράσεις, με πιο σημαντική την Ετήσια Συνάντηση Εκπροσώπων των Ευπαθών Ομάδων από όλες τις χώρες της Ε.Ε. (κάθε Μάιο στις Βρυξέλλες). Είναι η συνάντηση, όπου το Ευρωκοινοβούλιο μετατρέπεται σε βήμα διαλόγου, διαμαρτυρίας και διεκδίκησης του δικαιώματος για αξιοπρεπή διαβίωση όλων των διαμενόντων στην Ε.Ε.
Σήμερα καλούμε τους επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς φορείς και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες στο αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο απέναντι στα επαχθή οικονομικά μέτρα, να προστατευθούν τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, και να συσπειρωθούν οι κοινωνικές εκείνες ομάδες που πλήττονται δυσανάλογα. Η δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου αλληλεγγύης γίνεται επιτακτική αναγκαιότητα και προτεραιότητα ενάντια στις ανισότητες που παράγουν οι οικονομικοί στόχοι αλλά και κοινωνική αντίσταση στην μετακύλιση των εγγυήσεων και των υποχρεώσεων της πολιτείας σε σημαντικούς τομείς κοινωνικής πολιτικής και προστασίας στην εκκλησία.
Τα στοιχεία και η αδυναμία πραγματικής εκτίμησης
Σύμφωνα με την έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών για το 2008 της ΕΣΥΕ, με στοιχεία που συλλέχθηκαν το 2007, το ποσοστό των φτωχών έμεινε αμετάβλητο παρά την οικονομική ανάπτυξη που γνώριζε τότε η χώρα. Ένας στους πέντε Έλληνες, δηλαδή 2.186.869 άνθρωποι, βίωναν εκείνη την περίοδο τη φτώχεια και συγκέντρωναν ετήσιο εισόδημα 6.480 ευρώ το χρόνο. Ο τρόπος με τον οποίο σήμερα μετράται η φτώχεια σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι ακριβής με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να εκτιμηθεί το εύρος και η ένταση του φαινομένου της φτώχειας, χωρίς παράλληλα να υπάρχει η δυνατότητα διαχρονικής διερεύνησης και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας και της κοινωνικής ανταποδοτικότητας των όποιων μέτρων πολιτικής.
Σήμερα που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι καταγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ άνεργοι/ες ανέρχονται σε 600.00 άτομα, που το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων διαρκώς ανεβαίνει και στον αριθμό των απολυμένων προστέθηκαν τον τελευταίο χρόνο επιπλέον 31.000 πρώην εργαζόμενοι/ες, είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθούν νέοι δείκτες μέτρησης της φτώχειας και παρακολούθησης του φαινομένου στην Ελλάδα, καθώς και νέα μεθοδολογικά εργαλεία για την κατανόηση και την αξιολόγηση των επιπτώσεων της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, για να αποτυπωθεί το σύνολο της έκτασης των κοινωνικών ανισοτήτων και των νέων αστικών μορφών φτώχειας.
Οι προτάσεις μας
Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας διεκδικεί και προτείνει ως άμεσα μέτρα:
1. Τα α) Υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και β) Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ως καθ’ ύλη αρμόδια, να προχωρήσουν άμεσα και κατά προτεραιότητα στη χρηματοδότηση υλοποίησης μέτρων και προγραμμάτων άμεσης ανακούφισης τόσο των ατόμων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας, όσο και ομάδων πληθυσμού που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
2. Να κατοχυρωθεί νομικά το δικαίωμα για ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης (άρθρο 25 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), ανάγκη που έχει ήδη αναδειχθεί στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Καμπάνιας για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (http://www.adequateincome.eu/). Είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν προγράμματα για την εκπλήρωση του θεμελιώδους δικαιώματος για κοινωνική ασφάλιση (άρθρο 22 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου).
3. Να κατοχυρωθεί νομικά η παροχή προσωρινής και μόνιμης κατοικίας στον άστεγο πληθυσμό, καθώς και η παροχή υπηρεσιών υποστήριξης σε κοινωνικές ομάδες που διαβιούν κάτω από εξαιρετικά υποβαθμισμένες συνθήκες, όπως είναι οι ειδικές κατηγορίες γυναικών μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιών και μεταναστών/τριών.
4. Οι πολιτικές ενάντια στη φτώχεια πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται τόσο αυστηρά όσο και οι οικονομικοί δείκτες. Πρέπει να επιδιωχθούν και να ενθαρρυνθούν μορφές συνεργατικής δράσης ανάμεσα στις ευρωπαϊκές, περιφερειακές ή εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και τις κυβερνήσεις ως μέρος της προσπάθειας ενίσχυσης της δημοκρατίας.
5. Η αναδιάρθρωση και ενίσχυση της διοίκησης των φορολογικών συστημάτων κρίνεται απαραίτητη, ώστε να ελέγχεται η εφαρμοζόμενη πολιτική και τα αποτελέσματα της ως προς την ανακατανομή του πλούτου με ξεκάθαρους μετρήσιμους αποδέκτες.
6. Να προταθεί και να συμφωνηθεί μια νέα γραμμή φτώχειας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και επαληθεύεται επιστημονικά, ώστε να αποτυπώνεται η έκταση και η δριμύτητα της πολλαπλής στέρησης.
7. Κρίνεται επίσης απαραίτητο να εισαχθεί μια νέα διεθνής νομοθεσία που θα ελέγχει και θα απαγορεύει τις αντικοινωνικές δραστηριότητες και την αποκόμιση υψηλών κερδών από τις χώρες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Ένας νέος φόρος χρηματιστικών συναλλαγών θα πρέπει να επιβληθεί σε όλες τις συναλλαγές των τραπεζών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων πώλησης συναλλάγματος με σκοπό τις επενδύσεις σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης παιδιών και οικογενειών που βρίσκονται σε φτώχεια.
Προγραμματισμένες Δράσεις του Ελληνικού Δικτύου για το έτος κατά της φτώχειας:
16/10/2010: 12:00-14:00 στην πλατεία Καπνικαρέας ομάδας εθελοντών του Ελληνικού Δικτύου και των οργανώσεων – μελών του θα μοιράσουν υλικό και θα συνομιλήσουν με το κοινό για το πως αντιλαμβάνονται την έννοια της φτώχειας.
08-14/11/2010 εβδομάδα επικεντρωμένης δράσης καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού: κατά τη διάρκειά της θα δοθούν συνεντεύξεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα γίνουν προβολές ταινιών ανάλογου περιεχόμενου καθώς και διάφορες τοπικές εκδηλώσεις. Αναλυτικό πρόγραμμα θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Ιστοσελίδα Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας: www.antipoverty.gr
Email Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας: eapngr@otenet.gr
Ιστοσελίδα Ευρωπαϊκού Δικτύου: www.eapn.eu
Ιστοσελίδα Πλατφόρμας Δράσης του 2010: (http://www.endpoverty.eu/)
Για επικοινωνία:
Κατερίνα Πούτου: Πρόεδρος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6972 21 16 29
Τζανέτος Αντύπας: Αντιπρόεδρος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6945 58 02 74
Γιώτα Αρβανίτη: Μέλος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6977 36 74 12
Για δεκαετίες, το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας δουλεύοντας εθελοντικά και συλλογικά, είχε διατυπώσει τόσο την έλλειψη μιας ολοκληρωμένης κοινωνικής στρατηγικής όσο και την εμμονή των κυβερνήσεων σε μια ρητορική «αντιμετώπιση» του θέματος για τους πληθυσμούς αυτούς.
Σήμερα αυτές οι ομάδες βρίσκονται σε έσχατο σημείο και συμπληρώνονται πληθυσμιακά από τα χαμηλότερα στρώματα της μεσαίας τάξης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση για τις οικογένειες και τα παιδιά τους.
Κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με κόπο και αγώνες επί δεκαετίες, θυσιάζονται στο βωμό του εξωτερικού δανεισμού.
Σήμερα εξαθλιώνονται συγκεκριμένες ομάδες όχι μόνο με την αφαίρεση εισοδημάτων, αλλά και με τη συρρίκνωση έως και την πλήρη κατάργηση ήδη υπαρχουσών δομών ή την πολύχρονη έλλειψη αναγκαίων κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών.
Ιδιαίτερα δυσμενής εμφανίζεται ειδικά για τις γυναίκες, η έλλειψη κατάλληλων υπηρεσιών για τη φύλαξη παιδιών, τη φροντίδα ηλικιωμένων ασθενών, με συνέπεια να αναγκάζονται γυναίκες με μειωμένα εισοδήματα ή χωρίς κανένα εισόδημα να αναζητήσουν μόνες τους τις λύσεις.
Οι δυσμενείς αλλαγές στην πολιτική διαχείρισης του εργατικού δυναμικού
Τις τελευταίες δεκαετίες παρακολουθούμε ρυθμίσεις της κοινωνικής σφαίρας, που σταδιακά παραχώρησαν τη θέση τους στους μηχανισμούς της αγοράς, τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις δημόσιες επιχειρήσεις-οργανισμούς. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον υπέρτατο στόχο της κερδοφορίας και με την προσοχή στραμμένη στους χρηματοοικονομικούς δείκτες, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί έδωσαν υπερβολική βαρύτητα στη μείωση του εργατικού κόστους, μέσα από πολιτικές διαχείρισης του εργατικού δυναμικού. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης αυτή η «πάση θυσία», συμπίεση του εργατικού κόστους προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Το βάρος προσαρμογής στις νέες συνθήκες και της διατήρησης της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών, έχει μετατεθεί δυσανάλογα στους ώμους των πιο ευάλωτων τμημάτων του εργατικού δυναμικού, που καλούνται να θυσιάσουν τις συνθήκες και τους όρους εργασίας τους, τις επαγγελματικές προοπτικές τους, τις προσωπικές στρατηγικές και που εν μέσω Μνημονίου και στο όνομα της βελτίωσης των οικονομικών δεικτών ανατρέπονται όλες οι θεσμικές εγγυήσεις που σχετίζονται με το δικαίωμα στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση.
Η νέα πραγματικότητα
Σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός φαινομένου, όπου αντί το κράτος να παρέχει προστασία απέναντι στη φτώχεια, την ανεργία και την ασθένεια, οι πολίτες έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Είναι πλέον υποχρεωμένοι να αντεπεξέλθουν μόνοι τους στην αντιμετώπιση τέτοιων κρίσιμων θεμάτων:
που αποσταθεροποιούν τον οικογενειακό προγραμματισμό
περιορίζουν δραστικά το «περιθώριο» δράσης των ατόμων
υπονομεύουν την αίσθηση αξιοπρέπειας και κατά συνέπεια την ψυχική τους υγεία,
στενεύουν τους ορίζοντες
ιδιαίτερα δε για τα παιδιά και τους νέους, τα οποία αποτελούν τα τραγικότερα θύματα αυτής της κατάστασης. Στοιχεία που αφορούν στο 2007 αναφέρουν 450.000 παιδιά 0 – 17 χρόνων να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Εθνικό σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της φτώχειας
Ενώ η Ευρώπη προσπαθεί να υλοποιήσει δράσεις για το 2010 Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού (αριθμ. 1098/2008/ΕΚ απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) στη χώρα μας το εθνικό σχέδιο για την καταπολέμηση της φτώχειας σχεδιάσθηκε χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση, αλλά και χωρίς την ενεργή συμμετοχή του ελληνικού δικτύου που είναι θεσμικός συνομιλητής για τα θέματα αυτά της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κοινωνικών φορέων με εμπειρία, τεχνογνωσία και πολυετή δράση στο πεδίο αυτό (Κοινωνία των Πολιτών).
Σήμερα παρά ποτέ, τίθεται στην κρίση των Ελληνίδων και των Ελλήνων η στάση και η πολιτική που τηρήθηκε από τις Κυβερνήσεις στα θέματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι εξαγγελίες και οι ρητορικές σε θέματα που δεν έτυχαν ποτέ μιας αποτελεσματικής στρατηγικής και μιας ιδιαίτερης μέριμνας. Εκτός της απουσίας μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης δέσμης πολιτικών, όλο το τελευταίο διάστημα, γινόμαστε μάρτυρες σχεδιασμών και εξαγγελιών με αποσπασματικό, ανορθολογικό, και συχνά, επικοινωνιακό χαρακτήρα.
Η φωνή των ομάδων που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό
Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας, καθώς και οι οργανώσεις – μέλη του, σε όλα τα χρόνια της παρουσίας του στον Ελληνικό χώρο, προσπαθούν να ακουστεί η φωνή των ομάδων που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, μέσα από τις διάφορες Εθνικές και Ευρωπαϊκές δράσεις, με πιο σημαντική την Ετήσια Συνάντηση Εκπροσώπων των Ευπαθών Ομάδων από όλες τις χώρες της Ε.Ε. (κάθε Μάιο στις Βρυξέλλες). Είναι η συνάντηση, όπου το Ευρωκοινοβούλιο μετατρέπεται σε βήμα διαλόγου, διαμαρτυρίας και διεκδίκησης του δικαιώματος για αξιοπρεπή διαβίωση όλων των διαμενόντων στην Ε.Ε.
Σήμερα καλούμε τους επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς φορείς και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες στο αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο απέναντι στα επαχθή οικονομικά μέτρα, να προστατευθούν τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, και να συσπειρωθούν οι κοινωνικές εκείνες ομάδες που πλήττονται δυσανάλογα. Η δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου αλληλεγγύης γίνεται επιτακτική αναγκαιότητα και προτεραιότητα ενάντια στις ανισότητες που παράγουν οι οικονομικοί στόχοι αλλά και κοινωνική αντίσταση στην μετακύλιση των εγγυήσεων και των υποχρεώσεων της πολιτείας σε σημαντικούς τομείς κοινωνικής πολιτικής και προστασίας στην εκκλησία.
Τα στοιχεία και η αδυναμία πραγματικής εκτίμησης
Σύμφωνα με την έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών για το 2008 της ΕΣΥΕ, με στοιχεία που συλλέχθηκαν το 2007, το ποσοστό των φτωχών έμεινε αμετάβλητο παρά την οικονομική ανάπτυξη που γνώριζε τότε η χώρα. Ένας στους πέντε Έλληνες, δηλαδή 2.186.869 άνθρωποι, βίωναν εκείνη την περίοδο τη φτώχεια και συγκέντρωναν ετήσιο εισόδημα 6.480 ευρώ το χρόνο. Ο τρόπος με τον οποίο σήμερα μετράται η φτώχεια σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι ακριβής με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να εκτιμηθεί το εύρος και η ένταση του φαινομένου της φτώχειας, χωρίς παράλληλα να υπάρχει η δυνατότητα διαχρονικής διερεύνησης και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας και της κοινωνικής ανταποδοτικότητας των όποιων μέτρων πολιτικής.
Σήμερα που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι καταγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ άνεργοι/ες ανέρχονται σε 600.00 άτομα, που το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων διαρκώς ανεβαίνει και στον αριθμό των απολυμένων προστέθηκαν τον τελευταίο χρόνο επιπλέον 31.000 πρώην εργαζόμενοι/ες, είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθούν νέοι δείκτες μέτρησης της φτώχειας και παρακολούθησης του φαινομένου στην Ελλάδα, καθώς και νέα μεθοδολογικά εργαλεία για την κατανόηση και την αξιολόγηση των επιπτώσεων της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, για να αποτυπωθεί το σύνολο της έκτασης των κοινωνικών ανισοτήτων και των νέων αστικών μορφών φτώχειας.
Οι προτάσεις μας
Το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας διεκδικεί και προτείνει ως άμεσα μέτρα:
1. Τα α) Υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και β) Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ως καθ’ ύλη αρμόδια, να προχωρήσουν άμεσα και κατά προτεραιότητα στη χρηματοδότηση υλοποίησης μέτρων και προγραμμάτων άμεσης ανακούφισης τόσο των ατόμων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας, όσο και ομάδων πληθυσμού που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
2. Να κατοχυρωθεί νομικά το δικαίωμα για ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης (άρθρο 25 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), ανάγκη που έχει ήδη αναδειχθεί στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Καμπάνιας για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (http://www.adequateincome.eu/). Είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν προγράμματα για την εκπλήρωση του θεμελιώδους δικαιώματος για κοινωνική ασφάλιση (άρθρο 22 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου).
3. Να κατοχυρωθεί νομικά η παροχή προσωρινής και μόνιμης κατοικίας στον άστεγο πληθυσμό, καθώς και η παροχή υπηρεσιών υποστήριξης σε κοινωνικές ομάδες που διαβιούν κάτω από εξαιρετικά υποβαθμισμένες συνθήκες, όπως είναι οι ειδικές κατηγορίες γυναικών μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιών και μεταναστών/τριών.
4. Οι πολιτικές ενάντια στη φτώχεια πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται τόσο αυστηρά όσο και οι οικονομικοί δείκτες. Πρέπει να επιδιωχθούν και να ενθαρρυνθούν μορφές συνεργατικής δράσης ανάμεσα στις ευρωπαϊκές, περιφερειακές ή εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και τις κυβερνήσεις ως μέρος της προσπάθειας ενίσχυσης της δημοκρατίας.
5. Η αναδιάρθρωση και ενίσχυση της διοίκησης των φορολογικών συστημάτων κρίνεται απαραίτητη, ώστε να ελέγχεται η εφαρμοζόμενη πολιτική και τα αποτελέσματα της ως προς την ανακατανομή του πλούτου με ξεκάθαρους μετρήσιμους αποδέκτες.
6. Να προταθεί και να συμφωνηθεί μια νέα γραμμή φτώχειας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και επαληθεύεται επιστημονικά, ώστε να αποτυπώνεται η έκταση και η δριμύτητα της πολλαπλής στέρησης.
7. Κρίνεται επίσης απαραίτητο να εισαχθεί μια νέα διεθνής νομοθεσία που θα ελέγχει και θα απαγορεύει τις αντικοινωνικές δραστηριότητες και την αποκόμιση υψηλών κερδών από τις χώρες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Ένας νέος φόρος χρηματιστικών συναλλαγών θα πρέπει να επιβληθεί σε όλες τις συναλλαγές των τραπεζών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων πώλησης συναλλάγματος με σκοπό τις επενδύσεις σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης παιδιών και οικογενειών που βρίσκονται σε φτώχεια.
Προγραμματισμένες Δράσεις του Ελληνικού Δικτύου για το έτος κατά της φτώχειας:
16/10/2010: 12:00-14:00 στην πλατεία Καπνικαρέας ομάδας εθελοντών του Ελληνικού Δικτύου και των οργανώσεων – μελών του θα μοιράσουν υλικό και θα συνομιλήσουν με το κοινό για το πως αντιλαμβάνονται την έννοια της φτώχειας.
08-14/11/2010 εβδομάδα επικεντρωμένης δράσης καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού: κατά τη διάρκειά της θα δοθούν συνεντεύξεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα γίνουν προβολές ταινιών ανάλογου περιεχόμενου καθώς και διάφορες τοπικές εκδηλώσεις. Αναλυτικό πρόγραμμα θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Ιστοσελίδα Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας: www.antipoverty.gr
Email Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας: eapngr@otenet.gr
Ιστοσελίδα Ευρωπαϊκού Δικτύου: www.eapn.eu
Ιστοσελίδα Πλατφόρμας Δράσης του 2010: (http://www.endpoverty.eu/)
Για επικοινωνία:
Κατερίνα Πούτου: Πρόεδρος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6972 21 16 29
Τζανέτος Αντύπας: Αντιπρόεδρος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6945 58 02 74
Γιώτα Αρβανίτη: Μέλος Δ.Σ του Δικτύου τηλ: 6977 36 74 12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.