Οι παιδικοί μας ήρωες χάθηκαν...εμείς;

Γυρίζοντας χρόνια πριν στη μνήμη μου έντονα υπάρχουν, ακόμα, κάποιες φιγούρες. Είναι οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων. Ήταν τα χρόνια που κάθε παιδί αναζητούσε τον δικό του ήρωα…Ο Μίκι, ο Γκούφι, ο τσιγκούνης Σκρουτζ, ο Spiderman, o Batman, ο Superman αλλά και πάνινες κούκλες όπως αυτές που προβάλλονταν στην φρουτοπία είχαν γίνει κομμάτι της ζωής μας. Ίσως, μας έκαναν να ονειρευτούμε μια κοινωνία με περισσότερη ζεστασιά.

Αλλά, τα χρόνια πέρασαν και εμείς μεγαλώσαμε. Φτάνοντας στο σήμερα, καθώς «προχωρούμε» στο χρόνο οι παιδικοί ήρωες γίνονται ήρωες των CD-Rom και των videogames. Φτιαγμένοι από καλωδιώσεις και microchips, αντικατοπτρίζουν το πνεύμα της εποχής. Περισσότερη δράση, ταχύτητα, τεχνική, απουσία συναισθημάτων. Οι σύγχρονοι υπερ-ήρωες, πάνω στη σέλα του διαστημόπλοιου βγάζουν τη γλώσσα στο παρελθόν, διεκδικώντας με θράσος το μέλλον. Απέχουν από την καθημερινότητα μας, δεν κοιμούνται, δεν τρώνε, δεν ερωτεύονται. Το μόνο που κάνουν είναι να μάχονται, να παλεύουν και να σκοτώνουν...

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως οι σημερινοί υπερήρωες αποτελούν ΄΄φτωχά΄΄ πρότυπα για τα παιδιά. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Μασσαχουσέτης σε 674 αγόρια ηλικίας 4 έως 18 ετών έδειξε ότι τα αγόρια, σύμφωνα με την ερευνήτρια Σάρον Λάμπ Sharon ( πανεπιστήμιο της Βοστώνης), επιβάλλουν την δύναμη τους πάνω σε άλλους ακολουθώντας δηλαδή το πρότυπο του σούπερ ήρωα, ο οποίος εκμεταλλεύεται τις γυναίκες, επιδεικνύει τα πλούτη του μέσω του σαρκασμού και της ανωτερότητας. Επίσης, έχει καλλιεργηθεί το πρότυπο του τεμπέλη που μισεί το σχολείο. Η ίδια ερευνήτρια εξηγεί: οι σημερινοί σούπερ ήρωες, είναι μια βαθμίδα κατώτερη σε σχέση με εκείνους των παλαιότερων ετών. Οι σημερινοί χρησιμοποιούν την κοινωνική δικαιοσύνη ως δικαιολογία για την εκδήλωση επιθετικότητας. Η τάση αυτή εκδηλώνεται παγκοσμίως και εμφανίζεται πιο ήπια σε περιπτώσεις που τα παιδιά έχουν σταθερό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.

Η αθωότητα του παρελθόντος μέρα με τη μέρα χάνεται και τα σημερινά παιδιά αναζητούν πρότυπα. Μήπως ήρθε ο καιρός να αναρωτηθούμε: Είναι ξένοι αυτοί οι νέοι ήρωες σ’ εμάς? Ή μήπως εμείς τους κατασκευάσαμε? Αρκεί να αναλογιστούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που αναζητήσαμε έναν φίλο, του μιλήσαμε και μαζί του περπατήσαμε στα σοκάκια αυτής της πόλης...Πόσες φορές σιγο-ψιθυρίσαμε τον αγαπημένο μας σκοπό και μιλήσαμε για το τι «νιώθουμε» και όχι γιατί «ξέρουμε», πόσες φορές σταματήσαμε να διεκπεραιώνουμε καταστάσεις και απλώς ονειρευτήκαμε....