Τον Ιανουάριο του 2010 η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είχε αναλυτικότατο ρεπορτάζ για την λειτουργία των Ιδρυμάτων στην χώρα μας αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτά.Στα πλαίσια αυτών φιλοξένησε και την συνέντευξη ενός 20χρονου νέου.Ας τον ονομάσουμε Παναγιώτη.Η αφήγηση του συνταρακτική αφού μας διηγείται πως κατάφερε να ξεφύγει από προβλήματα που τον ταλάνιζαν και να προσπαθήσει να κερδίσει τα χρόνια που έχασε.Ας δούμε τι ακριβώς δήλωσε ο Παναγιώτης: «Στην πρώτη λυκείου βρέθηκα στο Χατζηκώνστα(Ίδρυμα) γιατί η ανάδοχη οικογένεια που με μεγάλωνε από δυο χρονών δεν με ήθελε. Είχα μπλέξει βέβαια σε κάτι ψηλοαλητείες και κατέληξα αυτόφωρο. Μπαίνοντας στο ίδρυμα συνειδητοποίησα ότι πρέπει να σταθώ στα πόδια μου και να περάσω στο πανεπιστήμιο. Είχα όμως πολλά στο κεφάλι μου. Ανοιγα βιβλίο Ιστορίας και δεν μπορούσα να αποστηθίσω. Εκανα εξάσκηση στην αποστήθιση με τα παιδιά του ιδρύματος, με τον συγκάτοικό μου.
Ελεγα ότι πρέπει να κερδίσω τα χρόνια που έχασα. Να εξασκήσω το μυαλό μου γρήγορα γιατί τα παιδιά του σχολείου μου στη Φιλοθέη ήταν μπροστά από μένα. Επρεπε να τα ξεπεράσω. Ενιωθα μεγάλο ανταγωνισμό απέναντί τους γιατί αντιμετώπιζαν ρατσιστικά τα παιδιά του ιδρύματος. Εβγαζε ο άλλος 19, 20 στα μαθήματα. Είχε όμως βάσεις. Ελεγα "κάτσε ρε, αυτό είναι ζώον. Εγώ είμαι καλύτερος"».
Το πείσμα του τελικά τον οδήγησε στο ΕΜΠ. Ο Παναγιώτης τα κατάφερε.Εχοντας περάσει από καταστάσεις που οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν απίστευτες και βιώνοντας ακραίες δυσκολίες, είναι σήμερα δευτεροετής φοιτητής χημικός μηχανικός. Πράγματι αποδείχθηκε καλύτερος από πολλούς συμμαθητές του γιατί συγκέντρωσε τη δεύτερη καλύτερη βαθμολογία στο σχολείο του.
«Το όνειρό μου είναι να πάω μπροστά.Τον τελευταίο καιρό έχω κάνει "κοιλιά" και δεν διαβάζω. Ομως αρχίζω και βλέπω ανταγωνιστικά τους συμφοιτητές μου. Αυτό είναι σημάδι ανάκαμψης...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.