Ξεχασμένοι μετανάστες στα ερείπια της Columbia

Ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ παρουσιάστηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA την ημέρα των εκλογών.Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εστίασε σε δυο ζητήματα: στην αναλγησία του κράτους στο να αξιοποιήσει τα κτίρια της παλαιότερης δισκογραφικής εταιρίας της χώρας μας αλλά και στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο μισογκρεμισμένο κτίριο του Περισσού.Εκεί που γράφτηκε η ιστορία του τόπου μας, μια άλλη εκτυλίσσεται που «μαυρίζει» την ιστορία και την ψυχή μας... Εκατοντάδες μετανάστες ζουν στο συγκεκριμένο κτίριο όπου φωλιάζουν ο τρόμος,η εγκατάλειψη και η δυσοδοία.
Ρακένδυτοι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά με την άσχημη πλευρά της ζωής. Νερό να πιουν δεν έχουν. Μπάνιο δεν έχουν πού να κάνουν. Πλένονται, αν μπορεί να θεωρηθεί αυτό πλύσιμο, με νερό που κουβαλούν σε μπιτόνια από το διπλανό πάρκο Προμπονά. Μαγειρεύουν φαγητό σε βρώμικες κατσαρόλες ακριβώς δίπλα στα σκουπίδια. Τουαλέτες δεν υπάρχουν στα χαλάσματα των κτιρίων.
Η αφήγηση του Αλή στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί'' Ήρθα στην Ελλάδα με σκοπό να πάω σε άλλη χώρα. Η Ελλάδα είναι πέρασμα συμπληρώνει αλλά εδώ και ένα χρόνο δεν έχω βρει τρόπο να φύγω''.Ένας άλλος μετανάστης δήλωσε<<Ζω έναν εφιάλτη!Ξεκίνησα για τη Γαλλία, οι δουλέμποροι όμως ζητούσαν 9.000 ευρώ. Πού να τα βρω; Το αεροπορικό εισιτήριο για την Κωνσταντινούπολη στοίχισε 250 ευρώ και με άλλα 100 πέρασα στην Ελλάδα.Στη φυλακή της Πέτρου Ράλλη έκανα ένα μήνα. Όταν άνοιξαν οι πόρτες άρχισε η αναζήτηση, κάποια στιγμή έφθασα εδώ. Οι αστυνομικοί μάς χτυπούν με γκλομπ για να φύγουμε,αδειάζουν τις τσέπες μας και φεύγουν>>.
Ιστορίες, όπως οι παραπάνω, διαδραματίζονται καθημερινά σε ερείπια όπως αυτό της Columbia και πάντα άνθρωποι να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο.Σε ένα αύριο χωρίς διακρίσεις,χωρίς πολέμους,χωρίς βία...