ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ=ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ ΨΥΧΩΝ;

«Δεν έχει κανένα νόημα να ζω. Θέλω να πεθάνω. Δεν μπορώ εδώ μέσα...». Η κραυγή απόγνωσης ενός κρατούμενου στις φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, ηλικίας 13 ετών! Ο μικρός «εγκληματίας» πέρασε τα κάγκελα της φυλακής μαζί με τον 15χρονο αδερφό του, τον περασμένο Φεβρουάριο.

Τότε, που τα δύο ανήλικα αδέρφια, από τη Γεωργία, συνελήφθησαν στα Γιαννιτσά και καταδικάστηκαν για κλοπή μικροαντικειμένων συνολικής αξίας 10 ευρώ. Το δικαστήριο τους επέβαλε ποινή φυλάκισης ενός έτους, με επιβαρυντικό στοιχείο την εμπλοκή τους στο παρελθόν σε περιπτώσεις μικροκλοπών.

Το απαρηγόρητο κλάμα του παιδιού –από τις σπανιότατες, ίσως και μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα, που τηρήθηκε ο μέχρι πρόσφατα ισχύων νόμος για φυλάκιση ανηλίκου 13 ετών- τράνταζε καθημερινά το σωφρονιστικό κατάστημα.

Μέχρι και οι κρατούμενοι αντέδρασαν όταν είδαν τους νέους συγκρατούμενους τους: δύο μικρά παιδιά. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι λύγιζαν μπροστά στους λυγμούς του παιδιού. Τις απειλές του για αυτοκτονία, ανάμεσα σε έναν κλαυθμό απελπισίας, άκουγαν καθημερινά μέλη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, με τους οποίους επικοινωνούσε τηλεφωνικά, αναζητώντας ένα στήριγμα στο μαρτύριο που βίωνε.

Πρόκειται για ένα από τα πολλά αρνητικά παραδείγματα της ποινικής μεταχείρισης που τυχαίνουν ανήλικοι παραβάτες στην Ελλάδα και δη αλλοδαποί, οι οποίοι κλειδώνονται σε κελιά φυλακών ακόμη και για ασήμαντες αφορμές, καθώς απουσιάζουν δομές φιλοξενίας και αναμόρφωσής τους.

Κολαστήρια ψυχώνΤη δική τους κόλαση βιώνουν οι ανήλικοι παραβάτες στις φυλακές Βόλου. Παιδιά μακριά από τις πατρίδες τους και τις οικογένειές τους, έγκλειστοι σε ένα γκρι κελί για τον σωφρονισμό τους... Να απειλούν με αυτοκτονία για ένα καφέ, να χαρακώνονται με ξυράφι για ένα τσιγάρο, να δίνουν μάχη για μία κάρτα για να ακούσουν την ξεχασμένη φωνή ενός οικείου τους προσώπου.

Οι περιγραφές των κρατουμένων είναι συγκλονιστικές. Κοιμούνται στα πατώματα και πάνω στα θρανία του σχολείου που λειτουργεί μέσα στις φυλακές. Δεν έχουν σαπούνι να πλυθούν και χαρτί υγείας στις τουαλέτες. Το ποσό των 8 ευρώ για τους απόρους η οικονομική κρίση το μείωσε στα 6,2 ευρώ. Αδυνατούν να αγοράσουν ένα καφέ ή να καπνίσουν ένα τσιγάρο. Παρακαλάνε, κλαίνε και οδύρονται για ένα μόνο καφέ.

Με εξαίρεση τους υπηκόους Αλβανίας, τους οποίους έστω αραιά θα δεχθούν την επίσκεψη συγγενικού ή φιλικού τους προσώπου, οι υπόλοιποι δεν έχουν επισκεπτήριο. Κανείς δεν θα ταξιδέψει από τη μακρινή πατρίδα τους για να τους δει και να μιλήσει μαζί τους, να τους φέρει τρόφιμα και τσιγάρα.

Ελλείψει μεταφραστών και με δεδομένο το χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν την ποινή που πρέπει να εκτίσουν, ακόμη και για ποιο λόγο τους επιβλήθηκε. Δεν ξέρουν καν πόσο χρόνο θα κρατήσει αυτός ο εφιάλτης, που είναι αμφίβολο αν θα τους βοηθήσει να είναι «καλύτεροι» μετά την αποφυλάκισή τους.

Στα κελιά-κονσερβοκούτια, εξαιτίας του υπερπληθυσμού των κρατουμένων, αφού συνωστίζονται 160 άτομα, όταν η χωρητικότητα είναι 80 ατόμων, παραμένουν 27 ώρες την ημέρα! Ο προαυλισμός τους γίνεται κυκλικά ανά θάλαμο, προκειμένου να αποφεύγονται οι συγκρούσεις μεταξύ κρατουμένων διαφορετικής εθνικότητας.

Για 27 ώρες όχι μόνο δεν θα προαυλιστούν, αλλά θα παραμείνουν κλειδωμένοι στο κελί! Δηλαδή δεν μπορούν ούτε καν να περπατήσουν στους διαδρόμους των θαλάμων, όπως συμβαίνει στις φυλακές ανηλίκων.

Έγκλημα σε βάρος παιδιώνΣτις αρχές Ιουλίου, στη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις βελτιώσεις της ποινικής νομοθεσίας για τους ανήλικους δράστες, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας Ηρώ Διώτη, επικεντρώθηκε στις άθλιες συνθήκες κράτησης που επικρατούν στις φυλακές ανηλίκων αλλά και στην παντελή έλλειψη πρόνοιας και δομών έτσι ώστε να αποφεύγεται η φυλάκιση των ανηλίκων.

«Δε δίνετε ούτε ένα ευρώ για την υπόθεση αυτή και η οικονομική κρίση αυτό δεν το αθωώνει. Εδώ μιλάμε για ένα έγκλημα εις βάρος παιδικών ψυχών. Δεν υπάρχει πρόβλεψη και η ζωή των παιδιών αυτών θα συνεχιστεί τόσο τραγικά και τόσο απαράδεκτα. Παίρνετε σωστά μέτρα και για τις ποινές και για την προφυλάκιση, το αναγνωρίζουμε, αλλά είναι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό», είπε απευθυνόμενη στον υπουργό.

Μιλώντας για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές ανηλίκων Βόλου τόνισε ότι ξεπερνούν κάθε φαντασία:

«Πώς μπορεί να μην καλλιεργείται η ψυχή των παιδιών με αγριότητα και θυμό, όταν βγαίνουν στον προαύλιο χώρο μετά από 27 ώρες και δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα απολύτως, εκτός από τσιμέντο; Ούτε παγκάκι, ούτε καρέκλα, ούτε βράχος, ούτε πέτρα για να καθίσουν.

Πώς μπορεί να υπάρχει σωφρονισμός, όταν για λόγους οικονομικής κρίσης έχουν κοπεί όλα τα προγράμματα που υπήρχαν και γίνονταν μέσα στη φυλακή;

Εδώ, δυστυχώς, μιλάμε για φοβερά πράγματα. Αν συγκρίνουμε τη φυλακή του Βόλου των ανηλίκων με τη χειρότερη φυλακή των ενηλίκων -θέλετε τη Κέρκυρα, θέλετε τα Γρεβενά, θέλετε την Αλικαρνασσό;- οι φυλακές ανηλίκων του Βόλου είναι χειρότερες.

Εξοργίζεσαι και έξω που είσαι. Σκεφθείτε τα παιδιά που ζουν αυτά στα πετσί τους κάθε μέρα.»

Πίσω από τα κάγκελα

Σήμερα βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα πάνω από 500 ανήλικοι και νεαροί έφηβοι παραβάτες, αριθμός που αυξάνει σταθερά την τελευταία πενταετία, καθώς σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι φυλακισμένοι ανήλικοι το 2005 ήταν 445, το 2006 420, το 2007 376, το 2008 446 και το 2009 520. ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:ΤΟ ΚΕΣΑΘΕΑ(Νέο δίκτυ προστασίας της θυματοποίησης των νέων)ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΕΗΤΗΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ;

Ας κλείσουμε με την ελπίδα πως η συσπείρωση των μη κυβερνητικών οργανώσεων-φορέων κοινωνικής πρόνοιας μέσα από αυτό το δίκτυ θα δώσει,επιτέλους, χαμόγελο σε εκατοντάδες παιδιά...